Dag 8 Grand Canyon - Page

Om vijf uur ging de wekker. Kurt draaide zich nog een keer om en Johan en ik gingen warm gekleed naar buiten om de zon op te zien komen. Het was waarschijnlijk niet het mooiste punt om dit te zien, maar het was zeker mooi genoeg. Maar ik was wel blij toen we na een minuutje of twintig weer naar binnen konden en nog even onder de wol konden kruipen.

Om 7 uur ging de wekker weer, dit keer om op tijd te zijn voor onze helikoptervlucht. We moesten ons om acht uur melden bij Papillon, was mij gisteren verteld toen ik de reservering herbevestigde. Bij binnenkomst werden we eerst gewogen, dit bepaalt je plaats in de helicopter. De lichtste mag naast de piloot! Helaas bleken er drie iele Indische mannetjes ingedeeld te zijn bij ons. Na het verplicht bekijken van een veiligheidsfilmpje van 5 minuten kregen we een sticker en mochten we in de wachtruimte gaan zitten. Daar kregen we onze plaatsnummers, Johan 2, ik 3 en Kurt 4. Na nog een hele tijd wachten mochten we eindelijk aan boord, ik met mijn rug naar de piloot , Johan tegenover me en Kurt op een heel krap plekje tussen Johan en een Indiër. Kurts blik was onbetaalbaar. Bij het instappen vond ie de ronddraaiende wieken erg eng, maar toen hij eenmaal zijn koptelefoon op had was ie de koning te rijk. Hij had zelfs een microfoontje dat - zo bleek - echt werkte. Gelukkig hield ie het bij één vreugdekreet.

We vonden de vlucht (van een half uurtje) alle drie heel indrukwekkend. Eerst vloog je over de bossen en zodra we bij de Canyon aankwamen, klonk de muziek van ‘Also sprach Zarathustra' (je weet wel, met die ta taaa ta taaaa boem boem boem boem). Echt een kippenvelmoment. We volgen over de Colorado naar de North Rim en daarna weer terug. Geweldig! Het leek ook best lang te duren, een half uur was echt prima.

Vol van de indrukken gingen we na de vlucht nog even ontbijten in Tusayan op een terrasje. Daarna terug naar de kamer, koffers pakken, uitchecken en weer op weg. Via nog een paar uitzichtspunten richting Page.

Vlak voor Page zagen we een bordje ‘Horseshoe Bend'. Dat wilden we zien, een mooie kromming in de Coloradorivier in de vorm van een hoefijzer. Alleen hadden we de afslag gemist.... We hadden eigenlijk best honger, dus eerst maar even eten. Ons eerste broodje Subway vonden we in de Walmart in Page. Lekker, maar wel een gedoe, eerst je maat broodje kiezen, dan het soort, dan het beleg en dan nog wat je daar bovenop wilt. Pfff.... Vervolgens maar direct door naar ons simpele motel. Vond ik wel leuk voor de afwisseling, een echt motel. Maar wel eentje die op nummer één stond op Tripadvisor, dus echt slecht zou het niet moeten kunnen zijn. Toen we aan kwamen viel vooral de kleur van het motel op: erg roze. We liepen naar de ‘office' en vonden daar een papiertje met drie sleutels erop, waarvan eentje voor ‘party Verweal'. We konden onszelf dus in onze kamer laten. Die viel niet tegen. Ik had iets simpels verwacht en dat was het ook, maar dan wel in de vorm van een appartementje met een keuken en drie slaapkamers. We aten ons Subway broodje en vertrokken naar Antelope Point Marina, waar het huren van een bootje niet al te duur was. We reden voorbij Upper en Lower Antelope Canyon, de prachtige grotten die een must-see zijn als je in Page bent. Maar die bewaren we voor onze vertrekdag, omdat het licht er rond het middaguur het mooist is. Bij de jachthaven aangekomen wachtte ons een leuke verrassing. Omdat het parkeerterrein zo ver van de jachthaven zelf was, werd je er vervoerd met golfwagentjes. Vond Kurt natuurlijk geweldig. We reserveerden een boot met waterski's voor de volgende dag. Daarna gingen we lekker zwemmmen aan Lake Powell. Lake Powell is een canyon die onder water werd gezet bij de bouw van een grote stuwdam. Heel bijzonder om die oanje rotsen boven het diepblauwe water uit te zien torenen. We vonden een plekje aan het water waarbij een soort van rotstrapje zo het water inleidde. Het water was helemaal niet koud, we hebben er twee heerlijke uurtjes doorgebracht.

Daarna weer terug naar het motel, inmiddels was het half zes. Ik ging in mijn eentje even boodschappen doen bij de Safeway, lekker makkelijk 300 meter van ons motel. Ik ging gewapend met een inschrijfformulier voor de Safeway Club Card, die ik thuis al had uitgeprint (hoezo grondige voorbereiding?) Zonder die kaart ben je een dief van je eigen portemonnee als je daar winkelt. Men vond het geen probleem dat ik als toerist zo'n kaart wilde. Ik heb er een klein uurtje heerlijk rustig in m'n up gewinkeld. Terug in het motel lekker een wijntje/ biertje genomen in de gezellige tuin en daarna lekker gebarbecued.

Nu nog even in de zwoele avondlucht dit verhaaltje tikken en straks weer op tijd naar bed! Vanaf zeven uur morgenochtend kunnen we de boot ophalen.

Naar dag 9