Alles ging op rolletjes, lekker bijtijds van huis, maar niet overdreven vroeg want we hadden toch online ingecheckt. Johan zette ons af bij de vertrekhal om de auto op de marechausseeparkeerplaats te zetten af en Kurt en ik gingen vast in de enorm lange rij voor de kofferincheck staan. Hoezo online inchecken snel? Dat was niet echt prettig, met een kind dat alle kanten op wil vliegen en vooral niet braaf bij mama wil blijven. Toen we bijna bij de balie waren, dik een half uur later, was er nog geen spoor van Johan. Normaal was ie altijd veel sneller terug. We konden ook niet bellen, want mijn telefoon had ik thuisgelaten. Die zou het toch niet doen in Amerika. Ondertussen had ik twee van onze drie koffers ingecheckt, maar omdat Johan er niet zelf bij was kon de laatste koffer niet ingecheckt worden. Achteraf beetje blond van mij, want volgens mij mag je twee stuks bagage p.p. meenemen en dus op mijn naam in kunnen checken.Maar goed, uit de rij gegaan en daar kwam eindelijk Johan. Wat bleek, zijn toegangspas voor de parkeerplaats van z'n werk deed het opeens niet meer en hij moest naar ‘gewoon' lang parkeren, kon daar geen plek vinden, allemaal moeilijk dus. Ik was allang blij dat hij er weer was, en na nog bijna een half uur wachten konden we eindelijk langs de marechaussee. Daar nog even snel een broodje gegeten en naar de gate, want het boarden zou al begonnen zijn. We sloten aan in het laatste stukje rij, maar Johan ging nog even snel een flesje water halen. Kurt mee, even lekker rennen nog. Als ik even later omkijk zie ik Johan aan komen lopen met een flesje water en naar mij gebarend ‘Is Kurt bij jou?' Nee he.... We zijn hem een volle tien minuten kwijt geweest. En rationeel weet je wel dat ie zo gevonden is op zo'n plek. Iemand van de beveiliging ging gelijk meezoeken. En ook nog een man die ook in de rij stond te wachten. En toen kwam Kurt weer doodleuk aanrennen. Pfff...

In het vliegtuig hadden we alle tijd om bij te komen.Het was een prima, rustige vlucht. Enig minpuntje was dat de kindermaaltijd voor Kurt niet op de lijst stond, terwijl ik dat nog twee keer had laten bevestigen. Schijnt heel vaak te gebeuren bij KLM. Kurt heeft zich prima vermaakt met allerlei boekjes, kleien, dokter bibber en z'n DS. We hebben niet eens een filmpje op de laptop op hoeven zetten.

Om een uur of half 10 NL tijd viel ie in slaap en vlak voordat we gingen landen werd ie weer wakker. En nu - kwart over vier NL tijd (dus kwart over 7 LA tijd) is ie net weer in slaap gevallen. Zo waardeloos als ons vertrek ging, zo soepel ging de aankomst hier. We stonden echt in no time buiten, hadden de hotelshuttle zo gevonden en binnen anderhalf uuur na landen lagen de heren in het zwembad. Maar niet lang, want het is helemaal niet zo warm, maar een graag of 19 en flink bewolkt. Maar voor zo'n eerste dagje wel fijn juist.

Bij ons gaat nu ook wel bijna het licht uit. We vallen zometeen in coma op ons kingsize bed. Dit hotel, het Crowne Plaza, had ik via Priceline geregeld dus je weet nooit zeker wat voor kamer je krijgt. Was prima geregeld, ze hadden geen kamer met twee bedden, maar voor Kurt konden ze eenvoudig even een bedje bijplaatsen. Super.

Morgenochtend gaan we de huurauto ophalen. Dan rijden we naar San Diego en gaan we daar es lekker door de stad touren.

Ohja... echt helemaal niemand heeft opgemerkt dat ik jarig was vandaag.

Ga naar dag 2