Mijn dag begon sportief met een rondje joggen langs het strand. Het was bijna net zo'n lekker gevoel om langs een Californisch strand te rennen als bij zonsopgang op een duin in Death Valley te zitten. De muziek van de bodypumplessen op m'n mp3 maakte het nog lekkerder. Ik had me voor de reis voorgenomen om op nog veel meer mooie plekken te gaan hardlopen, maar het viel toch tegen hoehet 's ochtends vroeg vaak al zowarm kan zijn en had geen rekening gehouden met mijn belabberde richtingsgevoel, waardoor ik een groot risico loop te verdwalen als ik meer dan één hoek omsla.

Terwijl ik een rondje liep haalden Johan en Kurt bagels bij de supermarkt en we ontbeten gezellig aan het tafeltje buiten onze hotelkamer, op de lommerrijke binnenplaats van het hotel. Daarna pakten we de auto en reden naar Santa Barbara, naar de Mission.

Deze missiepost is één van de mooiste en belangrijkste in de 'keten' van ik geloof een stuk of 27 langs de Amerikaanse westkust. Het hoofddoel van deze missies was de indianen het geloof en 'beschaving' bij te brengen. Ook konden ze er een ambacht leren, zoals weven of potten bakken. Natuurlijk was het voor Kurt niet erg boeiend, dus we zijn er ook behoorlijk snel doorheen gevlogen. We vonden het erg leuk om in de keuken te zien hoe de eerste kolonisten leefden, en de slaapkamer van een missionaris. Ook de foto's van hoe de missie eruit zag in de 19e eeuw waren indrukwekkend.

Het hoogtepunt van mijn dag was in de binnenhof, waar een tuin was met prachtige bloemen. Daar zag ik voor het eerst in mijn leven een kolibrie. Dat vond ik echt heel bijzonder! Er bleken er zelfs meerdere te zitten, heel gaaf om te zien hoe ze razendsnel wapperend met hun vleugels stilhangen boven een bloem en de nectar opzuigen met hun snavel. Zoekplaatje op de foto hieronder, waar is de kolibrie? (hint: linksboven bij de rode bloemetjes)

Daarna reden we naar de zee, door de hoofdstraat met veel winkelsen parkeerden de auto bij Stearn's Wharf, een lange houten pier. Ik had gelezen dat het parkeren ontzettend duur is in SB, maar het was maar 2 dollar per uur. Dan is parkeren in Arnhem heel wat duurder.

Het was heel leuk (wel een beetje fris) om de pier af te struinen, er zaten ook wat winkeltjes en restaurantjes.Aan het eind waren veel mannen aan het vissen, eentje ving er net een rog. Hij zou hem zo hebben laten doodgaan als hij niet door voorbijgangers tot de orde was geroepen om het beest terug te gooien. Kennelijk kan je een rog niet eten, of is ie niet lekker.

We reden nog even met de auto op en neer langs het water voor wat sightseeing (SB is echt prachtig)en reden toen terug naar Carpinteria om daar even aan het strand te gaan liggen.

Dat bleek een goede keuze, want op een of andere manier was het daar veel aangenamer omdat er veel minder (koude) wind stond. Met een temperatuurtje van een graad of 22 was het daar prima uit te houden. Kurt vermaakte zich urenlang met graven in het zand, spelen in de branding en nog meer graven en rollen door het zand.

Geheel tegen onze principes in aten we 's avonds weer in hetzelfde restaurant als gisteren. Hoefden we tenminste niet met de auto en konden we allebei wat drinken.

Morgen wordt het als het goed is een heel kort verslagje, want we willen zo weinig mogelijk doen. Eens kijken of dat lukt. Die winkels in SB zagen er toch wel heel leuk uit...

Ga naar dag 29