Vandaag maar weer eens lekker uitgeslapen. We werden wakker aan een mistige kust, nogal een troosteloze bedoening. Rond een uur of elf reden we weg. Toch eerst nog maar even een paar mijlterugrijden naar Piedras Blancas, zeeolifanten kijken. Is toch wel zo uniek dat je er niet met goed fatsoen zo voorbij kon rijden, vonden we. We hadden in het hotel een newsletter over die beesten gelezen. Ze blijken in juli uit Alaska naar dat strand te komen om te vervellen. Ze gooien hun hele huid af, dat duurt een paar weken en in die tijd liggen ze daar alleen maar en vasten. Hoewel niet helemaal, want de jongere mannetjes verveelden zich kennelijk nogal snel en gingen toch een beetje met elkaar knokken. Goed voor wat leuke foto's.

Het was een rit van drie en een half uur naar Santa Barbara. We besloten maar gewoon lekker door te rijden en alle bezienswaardigheden in Morro Bay ( een grote rots in zee), San Luis Obispo (een gezellig stadscentrum) en Pismo Beach (een leuk strand) links te laten liggen en in een ruk door te rijden naar Santa Barbara. Highway one was ter hoogte van San Luis verandert in 101 en lang niet meer zo mooi. Toch werd het stuur nog even omgegooid toen Pismo Beach een outlet bleek te hebben en Nike, Ralph en Tommy ons op de snelweg toelachten. Een uur later en een Mac mikshake verder reden we weer door. Het meestverrassende van deze rit vond ik overigens dat in elke plaats die we passeerden,minimaal één Rabobank te vinden was! Het leek echt wel Nederland. Het enigewat miste was de kerk naast de bank en de kroeg er tegenover. Ik had geen idee, dat 'wij' hier zo vertegenwoordigd zijn!

Het was verder een redelijk saaie weg. We vermaakten ons weer met muziek en kibbelen over wiens muziek er nu weer weer opgezet mocht worden (Lounge voor mij, 'van alles' muziek voor Johan of kinderliedjes en sprookjes voor Kurt). Na gisteren de hele middag Barbapappa, Tita Tovenaaren hoeba hoeba hoeba hop hop hop te hebben mee gezongen, wilden we nu wel weer even wat beters. Daarom kreeg Kurt weer eens de laptop op schoot met een leuk filmpje.

Om een uur of vier waren we Santa Barbara en een paar mooie palmenstranden gepasseerd en aangekomen in Carpinteria, een strandstadje direct naast Santa Barbara.

We draaiden van de snelweg af en stonden direct voor ons hotel, weer een Best Western. We kregen een kamer op de 1e verdieping met uitzicht op de weelderig groene courtyard. We gooiden onze spullen naar binnen en gingen vervolgens naar het 1 mijl verderop gelegen strand. Daar even heerlijk gespeeld/ gerelaxed.

De temperatuur was hier inmiddels weer aangenaam (de warmte hield niet over) en de lucht was hier strakblauw. Na een dik uur gingen we even boodschappen doen, we waren aardig door onze drankjes heen.

Terug op onze kamer constateerden we dat het bad niiet doorliep, internet niet werkte en de balkondeur niet op slot ging. Toen ik twee klachten bij de receptie noemde zei ze dat ze iemand zou sturen, bij de derde vroeg ze of ik soms een nieuwe kamer wilde. Enfin, een uur later zaten we op de begane grond, vlakbij het zwembad en de 'spa' (het bubbelbad) en met openslaande deuren naar een leuk zitje op de binnenplaats.

Het was door al het verhuisgedoe al bijna half acht, maar Kurt wilde geen eten van de supermarkt maar persé uit eten. Even snel op tripadvisor gecheckt en weer bleek beste restaurant vlakbij te zitten, op tweehonderd meter van ons hotel( vlak naast de Rabobank ;)). Hetheette Clementines Steakhouse en weer werden we niet teleurgesteld. Johan en ik namen allebei de huisspecialiteit, de fried chicken en toen ik voor Kurt wilde bestellen zei de serveerster dat ik dat beter niet kon doen, ze zou wel een extra bordje voor Kurt neerzetten. Ze had inderdaad gelijk, hier hadden we nog wel vier kinderen van kunneneten.

Het werd eenlatertje voor Kurt, maar nu, om tien uur, vallen zijn oogjes dicht. En die van ons straks ook... Morgen gaan we denk ik even naar Santa Barbara. Of overmorgen... we zien wel, we hebben hier twee hele dagen.

Ga naar dag 28