Spullen ingepakt, we waren bepaald niet de enigen die weggingen. Johan sprak nog met onze buurman, die vertelde dat ze al veertig jaar elk jaar een paar dagen met de hele familie, een man of 30, naar Housekeeping camp komen voor een reunie en altijd dezelfde huisjes hebben. Dat bevestigt inderdaad ons beeld van het soort mensen dat er komt. Zei ik eerder dat mensen complete keukenuitrustingen meenemen, dan moet ik dat corrigeren. Ze nemen complete (buiten)keukens mee, die weer zo mee terug gaan, achterop de pick up truck.

Voor vertrek gingen we eerst nog Kurts badge afhalen bij het Visitor Centre en nog even naar de Yosemite falls kijken. Maar ik geloof dat de parkenmoeheid toeslaat, want deze waterval zag er ongeveer net zo uit als degene die we gisteren en eergisteren zagen., maar dan met twee verdiepingen.

Na een voorspoedige reis van een kleine 4 uur - onderweg nog even onze laatste foto's en reisverhalen geupload op de parkeerplaats van een Best Western hotel - kwamen we aan in San Francisco. Net als de eerste keer in Parijs zoeken naar de eerste blik op de Eiffeltoren zagen we nu elk bruggetje aan voor de Golden Gate. Maar toen we hem zagen, wisten we wel dat het 'm was.

Wauw. Johan en Tom leidden ons in goed teamwork naar ons hotel midden in San Francisco, op 300 meter van Union Square, zeg maar De Dam van San Francisco met Macy's en Saks Fifth Avenue, z'n equivalenten voor de Bijenkorf.

We besloten ons heerlijk in de watten te laten leggen en kozen voor de valet parking ad 35 dollar per nacht. Onze bagage lieten we door een kruier naar boven brengen, natuurllijk tipten we hem netjes. Onze suite op de vijfde etage met straatzicht - ik had de eenvoudige kamer die ik via Priceline had gescoord ge-upgraded - is een plaatje. Niet groot, maar met een aparte zit- en slaapkamer, met hemelbed! En badjassen, dat hadden we nog niet gehad deze trip! De slaapbank klappen we uit als wij naar bed gaan en leggen Kurt daarin, tot die tijd kunnen we daar rustig zitten en de schuifdeuren dichttrekken. De straat beneden ons is wel druk en in een uur tijd hebben we al meer sirenes gehoord dan tijdens ons hele verblijf in Amerika.

We komen even bij van de autorit en dan zie ik in de info die ik heb meegenomen van huis dat de hop on- hop off bustour de laatste rit om vijf uur heeft, startend vanaf Fishermans Wharf. Dat leek me wel een relaxte manier om kennis te maken met Frisco, alleen is het al tien over vijf. Dan zie ik dat de bus waarschijnlijk om half zes op Union Square is. Dat zouden we net kunnen redden... we pakken snel onze tas, fototoestel en vest en gaan de deur uit. Ik in lange broek, een trui en een extra vest. Kurt in een dik fleecevest en Johan in korte mouwen. Johan, zou je geen vest aan doen? Het zal wel koud zijn. Maar nee, dat is niet nodig. Hm, daar krijgt ie vast spijt van....

We hebben geluk, inderdaad komt de bus er om half zes nog aan rijden. Daarmee kunnen we alvast wat indrukken van de stad opdoen en dan uitstappen in Fishermans Wharf om wat te eten. Maar de chauffeur meldt ons dat dit de laatste rit wordt en niet meer op Union Square terugkeert maar stopt in Fishernans Wharf, na een tour door de hele stad. Ja, dat is precies wat we willen. We weten dat de buskaartjes twee dagen geldig zijn, maar kennelijk geldt dat alleen voor hele dagen en niet tot half zes overmorgen. Dat vindt de chauffeur zonde van ons geld en ze zegt dat we maar zonder betalen mee moeten rijden. Dat is aardig! Een leuk mazzeltje. We gaan lekker op het open gedeelte bovenin de bus zitten en snuiven de frisse zeelucht op. Johan maakt dapper foto's maar gaat steeds blauwer zien van de kou. Nadat we de Golden Gate brug over zijn gestoken zeg ik dat ik toch wel beneden in het overdekte deel wil zitten omdat ik het wat frisjes vind. Wil ook geen longontsteking op m'n geweten hebben...

Na een dik uur stappen we uit bij Fishermans Wharf, al heel wat indrukken rijker. We hebben al wat gezien van het Golden Gate Park, de beroemde Painted Ladies (mooie huizen van begin 20e eeuw), Alcatraz en natuurlijk de Golden Gate brug.

We wandelen naar Pier 39 om de zeeleeuwen te zien die daar wonen. Onderweg kopen we een I love San Francisco gevoerde regenjas voor een klappertandende Kurt (ondanks het dikke fleecevest) en een dito trui voor blauwbekkende Johan. Goed, ik ben met twee toeristen op stap ; ) .

Alls we dan toch bezig zijn, struinen we de restaurants van Pier 39 af en besluiten te gaan eten bij visrestaurant Neptune's Palace. Zo te zien heeft die een mooi uitzicht op zee. We krijgen inderdaad een tafeltje dat uitkijkt op de zeeleeuwen, de Golden Gate en Alcatraz. Hoe mooi wil je het hebben als toerist? We zijn in onze nopjes. We waren in de haast van ons vertrek Kurts Nintendo vergeten, maar met dit uitzicht en de wasco krijtjes die we krijgen, missen we die totaal niet.

We zien zeeleeuwen, catamarans, containerschepen en pelikanen voorbij komen en we tekenen ze allemaal na. Daarna valt Kurt aan op fish and chips, papa op een zwaardvis en mama op een heuse Main Lobster! En ja, je krijgt hem gewoon in z'n geheel op je bord, fijn dat ze je daarbij een mooi servet ombinden haha. Ik moet zeggen dat ik het er goed vanaf heb gebracht, niemand zou zeggen dat ik dit nog niet vaak heb gedaan. En hij was heerlijk, met een bakje gesmolten boter erbij geserveerd, helemaal goed. Na het eten liepen we nog even rond op Pier 39 en lieten Kurt nog even bungee jumpen op een trampoline.

Nu we het toch breed lieten hangen, namen we maar een taxi terug naar ons hotel. Kurt ligt nu lekker in zijn slaapkamertje te ronken en wij gaan zo ons plan de campagne voor morgen maken. Het schijnt maar iets van 16 graden te worden, het is de vraag of dat lekker fietsweer is, wat we van plan waren. Morgen hoor je wat het geworden is!

Ga naar dag 22