Onze eerste hele dag in Yosemite. We hebben best lekker geslapen, alleen werden we midden in de nacht wakker van geknaag. Met een zaklampje gecheckt, aan Kurt werd in ieder geval niet geknaagd. Maar waar wel, daar kwamen we niet achter, maar het klonk wel alsof het in de tent was. Zal toch wel een heel klein eekhoorntje zijn geweest.

Na het ontbijt vertrokken we naar Mariposa Grove, helemaal in het zuiden van het park waar de sequoia bomen staan, de grootste bomen ter wereld van duizenden jaren oud.

We hadden pech, want naast een beetje regen en wat frisse temperaturen (circa 20 graden, brrr!) waren brandweerlui bezig met preventieve bosbrandjes stichten, waardoor we op de enige weg naar het zuiden heel erg lang moesten wachten tot we door konden rijden. De rit duurt normaal iets van een uur, nu deden we er zeker een half uur langer over. Maarja, het was voor een goed doel. Toen we bij het sequoiabos aankwamen, was het eerst lopen over de hoofden. Geduldig wachten tot jij je foto kon maken voor die ene boom. Pff, gekkenhuis. Toen we wat verder liepen, lieten we ook de drukte achter ons. De meeste mensen lopen hier niet verder dan een mijl vanaf hun auto, daarna heb je het park voor jezelf. In alle rust liepen we daarna dus tussen de enorme bomen door.

We raakten iets te enthousiast bij elk bordje waarop stond dat er over zoveel mijl weer iets te zien was. Uiteindelijk hebben we er ruim drie uur gelopen en zo'n 15 kilometer gelopen.. Kurt liep het grootste stuk dapper mee, maar op de wat steilere stukken droegen we hem om de beurt. We hadden nog een up close and personal ontmoeting met een hert en heel veel eekhoorns.

Terug in de Valley deden we boodschappen voor de barbecue en gingen vervolgens nog even naar het strandje aan de andere kant van de Merced rivier die langs Housekeeping Camp stroomt. Het was ongeveer tweehonderd meter lopen vanaf onze tent en dan was je in het paradijs. Een zandstrand langs een kabbelend riviertje met glashelder water (wat nog iets te koud was om in te zwemmen), omringd door bospartijen en hoge rotswanden, die mooi opkleurden in het namiddaglicht. Schittterend.

Daaarna heerlijk gebarbecued met worstjes, kip, maïskolven, gepofte aardappels en sla. Alles smaakte even lekker, maar wandelen maakt natuurlijk ook hongerig. We hebben trouwens onze draai gevonden in ons primitieve onderkomen en kunnen het nu echt waarderen, zeker nadat we de tenten van het nabij gelegen Camp Curry hebben gezien. Wat een verschil! Ten eerste hebben ze geen mooie ligging bij de rivier, zoals wij. Ook staan de tenten er strak in het gelid, amper een meter van elkaar en zonder een beschutte patio zoals wij hebben. Je mag er niet barbecuen of een vuurtje stoken maar bent aangewezen op de massale restaurants daar. Nee dan bij ons, we hebben super veel privacy door de manier waarop de tenten ten opzichte van elkaar zijn geplaatst, en wat is nu kamperen in Amerika zonder kampvuur en barbecuen? En de douches blijken ‘s ochtends rond achten helemaal geen wachttijden te hebben, schoon te zijn en lekker heet water te hebben. We verbazen ons ook over de manier waarop Amerikanen hun kampeervakantie hier invullen. Van primitief is zeker geen sprake. Complete keukeninrichtingen worden meegesjouwd, elektrische barbecues, enorme koelboxen.. ‘s Ochtends vroeg ruik je de gebakken eieren en pannenkoeken. Men viert ook graag vakantie in grote groepen. Hele generaties bezetten naast elkaar gelegen tenten en hangen extra zeilen en doeken over de open stukken in hun patio, zodat dit als extra slaapruimte gebruikt kan worden. Tv's worden meegesjouwd en makkelijke stoelen om bij het kampvuur te zitten. Nouja, die laatste missen we wel, maar daarom hebben we de picknicktafel maar naar de vuurring gesjouwd.

Morgen willen we nog een paar wandelingen doen,, maar weten nog niet precies welke. We gaan even naar het Visitor Centre voor een kaart waar ze opstaan.

Ga naar dag 20