Het lukte aardig om vandaag niks te doen, afgezien van een paardrijtocht van twee uur (ik) door de prachtige heuvelachtige en bosrijkeomgeving van de ranch.

Af en toe een steil heuveltje op (knap hoe die paarden hun weg over de rotsachtige paden banen) en dan genieten van mooie vergezichten, aan de ene kant de North Rim van de Grand Canyon (daar blijken we dus vanuit ons huisje ook op uit te kijken) en aan de andere kant de bergen van Zion National Park. Kurt heeft ondertussen ook paardgereden op een echt groot paard, hij maakte een rondje over de ranch. Hij vond het geweldig!

Verder vooral veel in het zwembad gelegen en om kwart voor zes stapten we op een kar voor een ‘Dutch oven wagon ride'. Even lekker de toerist uithangen.

We reden een stukje met een open kar, getrokken door twee Belgische paarden naar een open plek in een bos waar picknicktafels met geruite kleedjes klaar stonden en twee Mexicanen grote gietijzeren pannenmet deksels erop (beetje model Le Creuset) uit hete kolen haalden, die daar tussen stenen in op de grond lagen.

In de potten zat allerlei lekkers zoals aardappels in de schil, varkens- en runderstoofvlees met tomaten en uien in een lekkere saus, maïskolven en bonen. Waarschijnlijk voor een groot deel bereid in de keuken, maar het smaakte echt heerlijk! In dit geval is 'Dutch' trouwens echt Dutch en niet Deutsch, dit type pannen werd in de 17e eeuw door de Nederlanders geïntroduceerd in Amerika en vervolgens 300 jaar lang gebruikt voor koken op open vuur of kolen in het veld (waar Wikipedia al niet goed voor is). Het gezelschap was wat luidruchtig, dat bestond uit veertienjarige girlscouts uit Longbeach met hun begeleiders, maar dat was ook wel gezellig.

We kwamen tot de conclusie dat dit ‘resort' echt typisch zo'n Amerikaans vakantiekamp gebeuren is. Je ziet iedereen zich hier suf rennen van de ene activiteit naar de andere: paardrijden, mountainbiken, abseilen, klimmen en elke avond wordt er nog wat georganiseerd waar iedereen aan mee doet. Het deed me denken aan Dirty Dancing, waar de mensen bedolven worden onder de activiteiten, want je zou je toch es vervelen. Je zou er moe van worden! Maar het is gelukkig ook prima als je niet overal aan mee doet, hoewel men het wel een beetje typisch lijkt te vinden. Ik kreeg net al weer commentaar van de eigenaar die voorbij kwam op zijn motor: 'why does that not surprise me' dat ik alweer achter de laptop zit. Je hebt vakantie, meid! Nouja, voor mij is dit ook vakantie, tsk.

Kurt heeft ook helemaal het vakantiegevoel te pakken. Toen we vanmiddag even in de hottub gingen (jawel, bij 36 graden) zei hij: 'Zo, even lekker genieten'. Ook relaxen en chillen behoort de laatste dagen tot zijn vocabulaire.

En vanavond kwam hij tot de conclusie dat Amerika toch wel heel anders is dan Doorwerth, want ‘In Doorwerth hebben ze geen woestijn en geen hoodoos'. Omdat het vandaag onze laatste dag in het ‘Wilde westen' is, heeft Kurt nog een mooie sheriff outfit gekregen. Een goed besteed cadeau, want hij is uren zoet geweest met zijn pistooltje.

Voor het slapen gaan hebben we nog even de episodes van Bassie en Adriaan in Bryce, Zion en Las Vegas bekeken. Kurt weet nu dat we naar de stad met de lichtjes gaan. Morgen kunnen we een klein beetje uitslapen en dan..... Vegas, baby!

Ga naar dag 14 en 15