Het was een koude nacht! Toen we wakker werden maar gelijk weer de gashaard aangedaan. En van onder de dekens nog even genieten van onze mooie lodge. Met een hoog puntdak, gedragen door dikke, verweerde boomstammen. Deze lodges stammen uit begin vorige eeuw en die sfeer ademen ze ook uit. Maar dan wel voorzien van alle luxe die je daar graag wilt, zoals een bad en koffiezetter. Een tv was er niet, maar dat hebben we zeker niet gemist. We hadden nog brood, jam en nutella dus we zetten koffie en gingen lekker ontbijten in onze lodge.

Daarna alles weer naar de auto en uitchecken. Maar oh paniek, waar was mijn portemonnee? Die zat niet in mijn tas. Waar had ik die nou voor het laatst gebruikt? Kurt wist het antwoord: die zit in je zwarte tas! Ja, die had ik inderdaad de avond ervoor gebruikt toen we in het restaurant gingen eten. Maar waar was dat ding nou? Helemaal niet meer gezien, maar ik kon me nog wel herinneren dat ik hem mee terug had genomen uit het restaurant. Toch nog maar weer even terug naar onze lodge, we hadden al gecheckt of er niks meer lag maar toch maar even voor de zekerheid... en ja hoor, daar lag ie, onder het bed, onzichtbaar achter een sprei die op de grond hing. Pffff, wat een opluchting! Dat was bijna verkeerd gegaan.

We gingen eerst bij het Visitor Centre een junior ranger boekje halen, om Kurt tijdens de wandeling die we gingen maken te vermaken. Daar stonden allemaal opdrachtjes in die hij kon doen die allemaal tot doel hadden kinderen te wijzen op het belang van het met zorg omgaan met de natuur.

We deden twee trails van samen 5 kilometer: de Queens Garden Trail en de Navajo Loop Trail. Deze wandelingen sluiten op elkaar aan en leiden door de ‘bodem' van het ‘amfitheater' van Bryce Canyon. Je kijkt dan tegen de hoodoos (de stenen pilaren) van Bryce op in plaats van erop neer, wat we tot nu toe hadden gedaan.

Dankzij het ranger boekje konden we Kurt een hele tijd motiveren als hij even een dipje had. Maar toen de weg weer omhoog ging werd het wel erg zwaar voor hem en mocht hij af en toe bij mama op de rug. Na twee uur en een kwartier stonden we weer boven. Het was een mooie wandeling! Johan heeft zich natuurlijk weer flink uitgeleefd met foto's maken.

We lunchten nog even aan een picknicktafel, deden nog een paar uitzichtspunten en gingen toen op weg naar Zion. We hebben geen junior ranger badge voor Kurt opgehaald omdat hij dan ook nog een ranger programma moest bijwonen van een uur. Daar hadden we geen tijd meer voor en we vroegen ons ook af of dat wel zou werken, als we alles moesten vertalen. Maar in Zion en Yosemite zijn er weer nieuwe kansen. Hij snapt nu in ieder geval wel dat hij geen afval mag neergooien, geen stenen van hellingen mag gooien en geen wilde beesten mag voeren. Dat is toch al geweldig!

Kijk hier voormeer foto's van Bryce die we vandaag genomen hebben.

Zoals jeeerder kon lezen zijn we buiten het park nog even gestopt om het verslag en de foto's van gisteren te uploaden. Johan heeft een kleine ‘wifi finder' waarmee je snel kan zien of je ergens onbeveiligde internettoegang hebt. Heel handig!

Om half vijf kwamen we aan in Ranch Resort Zion Ponderosa, waar we de komende drie nachten verblijven. Even een rustpunt in een wat Spartaanse omgeving, namelijk een houten cabin zonder sanitair. Maar wel met een lekker zwembad. En, zo bleek, een geweldig uitzicht vanaf de porch van onze cabin. We kijken mijlenver uit over een glooiend groen landschap met in de verte bergen. Super!

En de sterrenhemel hier doet nauwelijks onder voor die van Bryce. Ik zit nu trouwens op onze porch dit verhaal te tikken en foto's te uploaden. Dat is dan weer een onverwachte luxe! Verder is het hier min of meer gewoon een camping met vooral veel huisjes. Even lekker ongedwongen met alleen een handdoek omgeslagen vanuit het zwembad naar je huisje lopen is even een fijne afwisseling van hotels.

Er is hier wel veel leven, veel mensen die nog laat aankomen en van autovrij hebben ze hier nog nooit gehoord natuurlijk. We hebben net wat gegeten in het buffet restaurant hier, maar dat was meer een beetje een vreetschuur. Behoorlijk ongezellig, maar het eten was wel goed. Er was alleen geen wijntje of biertje bij te krijgen... dat zal wel komen doordat we in Utah zitten, hier hebben de Mormonen het voor het zeggen wat drankgebruik aangaat. Gelukkig hadden we in Page nog een flesje gekocht en zit ik nu lekker aan een rood wijntje tijdens het tikken van dit verslag.

We hebben net een wasje gedraaid en gaan straks eens uitproberen hoe ons queensize stapelbed slaapt. Voor morgen nog niet echt plannen, we doen een rustdag of we gaan naar Zion... we zien wel.

Ga naar dag 12